پيام

انديشه نگار
96/11/23

+ [تلگرام] وسط داد و بيداد و دعوا يهو ميگفت: "منم!" راستش اونقدري سرم گرم گله و لجبازي بود که توجه نمي کردم توي جواب اون همه حرف فقط نوشته منم! حواسم نبود بپرسم اصلا يعني چي منم منم چي؟! فحشه، بد و بيراهه؟! چيه اين منم! بدتر حرصي مي شدم و آتيش معرکه بالا مي گرفت و کار مي رسيد به اونجايي که نبايد! يه بار اما وقتي گفت منم، ديگه سکوت نکرد، داد زد: " منم! ايني که داري باهاش مي جنگي منم! دشمن نيست، غريبه نيست، رهگذر کوچه و خيابونم نيست، منم!!! نه شمشير دستمه، نه سنگر گرفتم جلوت، نه قراره باهات بجنگم، ببين دستام بالاست؟! تسليمم، نه از ترس و نه بخاطر ناحق بودنم، فقط به حرمت عشقي که تو از يادت مي بريش گاهي! يه وقتايي اگه سکوت مي کنم در برابرت براي اين نيست که حرفي واسه گفتن ندارم يا نمي تونم جواب حرفاتو بدم، فقط براي اينه که حاليمه قرار نيست خراب کنيم چيزيو، اگه بحثيم هست براي بهتر شدنمونه، يادم نميره ايني که جلوم وايساده تويي، ولي تو انگار يادت ميره ايني که داري زخم رو زخمش مي زني منم، ميفهمي؟! منم!" بعد اون تلنگر انگار بزرگ تر شدم، بزرگ تر شديم جفتمون، حالا اونم خبط و خطايي اگه کنه بهش ميگم ببين فهميدما، هرچند از نظر من درست نبود اين کارت ولي چون تويي اشکال نداره، فداي سرت! فقط ديگه تکرار نشه که کلاهمون ميره توو هم! . . منم

هما بانو 97/2/13