پيام

انديشه نگار
97/2/19

+ شب که مي شود ؛ تمامِ جهان مي خوابند ... من مي مانم و سکوتي که درد مي کند ... من مي مانم و اتوبان هايي ؛ که بي هدف مي تازند ... شب که مي شود ؛ تنهايي ام را در آغوش مي کشم ... چشمانم را مي بندم و به اسرارِ کهکشان مي انديشم ... ميانِ اين بيداريِ عميق ؛ حتي صدايِ نفس هايِ خدا را مي توان شنيد ... و من چه ديوانه وار ؛ اين تنهاييِ فيلسوفانه را دوست دارم ... .

غزل صداقت 97/2/30

شب که مي شود ؛ تمامِ جهان مي خوابند ... من مي مانم و سکوتي که درد مي کند ... شب که مي شود ؛ تنهايي ام را در آغوش مي کشم ...* چقدر اين حرفها براي من آشناست .. انگار همين ديروز بود تجربه اش مي کردم * :'(

امروز نمي دونم چم شده .. يه ريز چشمام مي باره ........

ولي فيد و عکس خيلي زيباست .. خيلي ...........@};-

{a h=banoyedashteroya}:(هما بانو{/a} ...مادرجاااان ....چرااا؟ .... ممنونم مادرجان :(@};-

@};-

الان ارومم عزيزم :) @};-

{a h=banoyedashteroya}هما بانو{/a} الحمدلله:)@};-

{a h=yajaavad}انديشه نگار{/a} :) @};- :)