زمزمه کنان موهایم را شانه می کشم

و به یاد می آ ورم 

روزهایی را که انگشتان تو شانه ی موهایم بود 

در آیینه به تار تارشان با دقت چشم می دوزم 

ناگهان برق چشمانم

نگاهم را به دیدگانم ثابت می کند 

در مقابل آیینه 

مات و مبهوت 

می نشینم و می اندیشم 

به هر آنچه که گذشت 

داستانم در برگ برگ خطوط صورتم 

 در تار تار سفیدی موهایم 

روان و خوانا

نوشته است 

و لبخندم که بر لبانم خشکیده است

ماجرا را بی سرو ته

به پایان می برد .. ..

.

.متن و عکس : اندیشه نگار 

1398331

متن و عکس : اندیشه نگار 

 

نوشته شده در شنبه 98/4/15ساعت 10:7 صبح توسط اندیشه نگار نظرات ( ) |